Τρίτη 15-2

Το δικαστήριο επανέρχεται, με άλλη σύνθεση, για να εξετάσει το αίτημα εξαίρεσης.

Ο Κ.Παπαδάκης επιχειρηματολογεί υπέρ του αιτήματος, ενώ ο συνάδελφος του Γ.Παπαδάκης σε μια αποστροφή του λόγου του λέει «… ή θα σέβεται και θα δικάζει η κ.Πρόεδρος ή να καλέσει το Γ.Γραμματέα του Υπ.Δικαιοσύνης να κάνει τη δίκη…»

Ακολουθούν οι αγορεύσεις των Αγιοστρατίτη, Δαλιάνη («κάμψη δικαιοσύνης το ότι γίνεται σε χώρο φυλακών η δίκη», αναφορά σε παρέμβαση Κακλαμάνη και διένεξη του με Καστανίδη), Ιωάννου και Κωνσταντόπουλου (καταλογίζει ενοχλητική εποπτεία εξουσίας σε δικαιοσύνη, κάνει λόγο για ένταση που επηρεάζει την ψυχολογία όλων των εμπλεκομένων)

Ύστερα διαβάζονται στο δικαστήριο διάφορα έγγραφα, κάποια εκ των οποίων δημοσιεύτηκαν στον τύπο.

Καταθέτει ως μάρτυρας ο πατέρας του Αλέξανδρου Μητρούσια, Κωνσταντίνος, που δηλώνει πως το δικαστήριο δεν έχει τα εχέγγυα για δίκαιη δίκη.

Ακολουθεί επιχειρηματολογία εισαγγελέα ο οποίος αναφέρεται σε μια σειρά ζητημάτων.

Πιο ειδικά, ανάγει τη διοίκηση δικαιοσύνης ως αρμόδια για τον εξοπλισμό των κατάλληλων αιθουσών, επισημαίνει την καταγραφή πρακτικών από γραμματέα, καθιστά ανέφικτη τη φωνοληψία, ενώ για το θέμα των ταυτοτήτων είπε πως ελήφθη από αρμόδια αστυνομική αρχή.  Εστιάζει, δε, στην υφή της υπόθεσης, «οι κατηγορούμενοι παραπέμπονται για τρομοκρατικές πράξεις και έτσι για λόγους ασφαλείας δικάζονται σε χώρους φυλακών», ενώ αναφέρει πως η προσέλευση συμπαραστατών στο ακροατήριο υποχρεώνει στη λήψη μέτρων υπό την κρίση της αστυνομίας. Κατέληξε πως δεν υπάρχει λόγος να γίνει δεκτό το αίτημα της εξαίρεσης.

Ο Ε.Ράλλη παίρνει το λόγο και καταθέτει ένα προσωπικό του βίωμα που αφορά την στάση της Προέδρου που δε δείχνει ιδιαίτερο ζήλο, όπως αναφέρει, να τον ακούσει.

Οι συνήγοροι δευτερολογούν. Ο Κ.Παπαδάκης αντικρούει τα επιχειρήματα του εισαγγελέα. Ενδεικτικά λέει πως η φρουρά μέσα και έξω από το δικαστήριο υπακούει σύμφωνα με το νόμο στον Πρόεδρο του δικαστηρίου.

Μιλάνε στη συνέχεια οι Αγιοστρατίτης («Αν το δικαστήριο θέλει να δικάσει χωρίς δικηγόρους όπως έπραξε μέχρι σήμερα θα μείνουμε στην ιστορία  ως αρνητές μιας παράστασης»), Δαλιάνη ( «η πρόεδρος δέχτηκε το αίτημα μας για δημόσια δίκη και εν συνεχεία δεν είπε ότι είναι αδύνατη η απομαγνητοφώνηση, αλλά είπε ότι δε γίνεται λόγω κόστους», «η Πρόεδρος δέχτηκε ότι παραβιάζεται η αρχή δημοσιότητας της δίκης και μετά συμπλήρωσε τη διάταξη της ανατρέποντας τη με την αστυνομία», «η Πρόεδρος αυτοαναιρείται», «Σε αυτή την υπόθεση έρχονται αντιμέτωποι με  Δικαιοσύνη νέοι με καθαρό μυαλό που η Δικαιοσύνη δεν κατάφερε να τους πείσει ότι θα δικαστούν δίκαια»), Ιωάννου («Νομίζω ότι είμαι τυφλός….Εδώ υπάρχουν δεκάδες εγκαταστάσεις ηλεκτρ. Σαθρή η αιτιολογία ότι δεν υπάρχουν εγκαταστάσεις», «Είναι προφάσεις αυτά», «Πιθανόν να φτάσουμε στο Στρασβούργο»)

Το δικαστήριο απορρίπτει το αίτημα καθώς, όπως ισχυρίζεται, δεν είναι γεγονότα τα οποία εμπίπτουν σε αμεροληψία, αλλά εκτιμήσεις….

Τρίτη 22-2

Ο Κ.Παπαδάκης καταθέτει ένσταση κακής σύνθεσης του δικαστηρίου, καθώς δεν προέκυψε από κλήρωση ολομέλειας εφετών. Τονίζει πως αποκλείστηκαν από την κλήρωση ορισμένοι δικαστές κάτω από συνθήκες αδιαφάνειας, με ειδική διάταξη που εφαρμόζεται σε πολιτικές δίκες.

Ο εισαγγελέας δέχεται ότι είναι ειδική η διάταξη, αλλά προσθέτει ότι το γεγονός ότι δεν έχει εφαρμογή σε άλλες δίκες, δεν είναι λόγος να μην εφαρμοστεί σε αυτή. Προστασία προσωπικών δεδομένων ή υπηρεσιακές αδυναμίες  τη δικαιολογούν ως νόμιμη σύνθεση. Για όλα αυτά προτείνει την απόρριψη της ένστασης.

Ο Κ. Παπαδάκης επανέρχεται μιλώντας για επιλεκτική «ευαισθησία» σε προσωπικά δεδομένα, ζητώντας να γνωστοποιηθεί ποιοι εφέτες κρίνονται ικανοί για ποινικές υποθέσεις, αλλά όχι για πολιτικές δίκες.

Η κ. Κων/ λου υποστηρίζει την ένσταση, αλλά δεν την προβάλει, γεγονός που υποχρεώνει την Πρόεδρο να  ζητήσει τη γνώμη του εισαγγελέα, για το κατά πόσο δικαιούται να λάβει το λόγο. Ο εισαγγελέας προτείνει να δοθεί ο λόγος στη συνήγορο Κωνσταντοπούλου, η οποία και λέει ότι στους 30 δικαστές που προκρίθηκαν ως κατάλληλοι για να δικάσουν υπάρχει και ένας που παραπέμπεται σε δίκη…

Η κ.Δαλιάνη αναφέρει πως η διάταξη αυτή έχει υποστεί έντονη κριτική από τη νομική επιστήμη, και πως έχει κατακριθεί ως φωτογραφική που παραβιάζει την αρχή ισότητας.

Ο Γ.Παπαδάκης συνηγορεί με τους συναδέλφους του που προηγήθηκαν, εκφράζοντας το φόβο του ότι θα γίνει δίκη που θα στερείται ενδεχομένως τη νομιμότητα. Αναφέρει ενδεικτικά πως «μια ομάδα νέων δεν είναι πιο επικίνδυνη από ομάδα δικαστών που έχουν αναλάβει εφαρμογή νόμων και διαδικασιών και εξυπηρετούν «άλλα συμφέροντα»…Και έχουμε πληροφορίες ότι εξαιρέθηκαν άτομα που δεν το ζήτησαν και δεν επικαλέστηκαν λόγους εξαίρεσης.»

Το δικαστήριο απρορρίπτει ομόφωνα την ένσταση.

Ο Κ.Παπαδάκης καταθέτει καινούρια ένσταση περί αναρμοδιότητας του δικαστηρίου, με το σκεπτικό ότι το βούλευμα αποδίδει πολιτικά εγκλήματα στον εντολέα του.  Ο εισαγγελέας συμμερίζεται εν μέρει τις αιτιάσεις του κ.Παπαδάκη για την έννοια του πολιτικού εγκλήματος, λέγοντας πως ως κοινές εγκληματικές πράξεις εισάγονται οι πράξεις.  Η κ.Δαλιάνη επισημαίνει πρόβλημα λογικής από ερμηνεία ορισμών που ποτέ δεν προσδιορίστηκαν με σαφήνεια. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Ν.Κωνσαντόπουλος, που αναφέρει πως «τα προβλήματα αρχίζουν από τη στιγμή που ετέθη το πλαστό δίλημμα ασφάλεια ή δημοκρατία. Είμαστε σε περίοδο γενικότερων ανατροπών. Όλες αυτές οι νομοθετικές ρυθμίσεις που ήρθαν ενεκρίθησαν ανορθόδοξα χωρίς κοινωνική και λα΄ι΄κή νομοδότηση, σύμφωνα με οδηγίες βουλευτικών συσκέψεων. Πέρα από ερμηνεία και νομολογία μην προχωρήσετε στην τυπολογική προσέγγιση. Ο πυρήνας κατηγορίας αναφέρεται σε πολτικό αδίκημα»…

Η Ζ.Κωνσταντοπούλου χαρακτήρισε πολύ θετική και τολμηρή την προσέγγιση του εισαγγελέα, προσθέτοντας πως αρμόδια όργανα στη χώρα όπως και στον ΟΗΕ, το Συμβούλιο της Ευρώπης, προβληματίζονται επί του ζητήματος του ορισμού της τρομοκρατίας.

Ακολουθεί δευτερολογία του Κ.Παπαδάκη που αποκαλεί αντισυνταγματικό νόμο το Ιδιώνυμο, διαβάζει τι λέει ο Άρειος Πάγος για το πολιτικό έγκλημα, καθώς και το Α187. Τέλος, αναφέρει πως το ίδιο το βούλευμα κάνει λόγο για πολιτικό έγκλημα.

Το δικαστήριο απορρίπτει και την ένσταση αναρμοδιότητας του δικαστηρίου.

Ο Κ. Παπαδάκης καταθέτει καινούρια ένσταση αοριστίας του κατηγορητηρίου.

Ο εισαγγελέας ισχυρίζεται πως «Δεν υπάρχει διάταξη να ενημερώνει το δικαστήριο τον κατηγορούμενο όταν αποχωρεί από αυτό και παύει το δικηγόρο του. Άρα δεν υπάρχει λόγος να ακυρώσει το δικαστήριο τη συνέχεια διαδικασιών. Το κατηγορητήριο είναι σαφές…»

Ο Κ.Παπαδάκης καταγράφει πως ήταν αιφνιδιαστική η απόφαση του δικαστηρίου να προχωρήσει σε εξέταση μαρτύρων στη συνεδρίαση της 3-2-2011, ενώ προσθέτει ότι υπάρχουν ασάφειες, αοριστίες και έλλειψη στοιχείων προσωπικής εμπλοκής κατηγορουμένων.

Το δικαστήριο απορρίπτει την ένσταση αοριστίας κατηγορητηρίου ως απαράδεκτη…